Okçuluk

Okçuluk, ok atmak için yay kullanma sporu, uygulaması veya becerisidir. Archery (okçuluk), yay anlamına gelen Latince ''arcus'' kelimesinden gelmektedir. Tarihsel olarak okçuluk, avcılık ve savaş için kullanılmıştır. Modern zamanlarda, esas olarak rekabetçi bir spor ve eğlence aktivitesidir. Okçuluk yapan bir kişi genellikle okçu veya yay ustası olarak adlandırılır.

Ok ve yayın bilinen en eski kanıtları, yaklaşık 72.000 ila 60.000 yıl öncesine tarihlenen kemik ve taş ok uçları kalıntılarının bulunduğu Sibudu Mağarası gibi Güney Afrika bölgelerinden gelmektedir. Dolaylı kanıtlara dayanarak, yay aynı zamanda Avrasya'da Üst Paleolitik Çağ'dan Mezolitik Çağ'a geçişin yakınında ortaya çıkmış veya daha sonra yeniden ortaya çıkmış gibi görünmektedir. Avrupa'daki en eski yay ve ok kalıntıları, Almanya'da 17.500 ila 18.000 yıl öncesine tarihlenen Mannheim-Vogelstang'da ve 11.000 yıl öncesine tarihlenen Stellmoor'da bulunan olası parçalardır. İsviçre'deki Grotte du Bichon'da hem bir ayı hem de bir avcı kalıntılarının yanında bulunan Azilian uçları ve ayının üçüncü omurunda bulunan çakmaktaşı parçaları, 13.500 yıl önce ok kullanımına işaret etmektedir.

1840'lı yıllar okçuluğun rekreasyondan, modern bir spora dönüştürülmesine yönelik girişimlere sahne oldu. İlk Büyük Ulusal Okçuluk Derneği toplantısı 1844'te York'ta yapıldı ve sonraki on yıl boyunca geçmişin abartılı ve şenlikli uygulamaları yavaş yavaş ortadan kaldırıldı ve kurallar 60 yarda (55 m), 80 yarda (73 m) ve 100 yarda (91 m) atışlar dizisi olan ''York Turu'' olarak standartlaştırıldı. 19. yüzyılın sonlarına doğru kroket ve tenis gibi alternatif sporların orta sınıf arasında daha popüler hale gelmesiyle bu spora katılımda düşüş yaşanmıştır. 1889 yılına gelindiğinde Britanya'da sadece 50 okçuluk kulübü kalmıştı, ancak 1900 Paris Olimpiyatları'nda hala bir spor olarak yer alıyordu.

Bir okçu ok atmak için önce doğru duruşu benimser. Vücut hedefe ve atış hattına dik ya da neredeyse dik olmalı, ayaklar omuz genişliğinde açık olmalıdır. Bir okçu başlangıç seviyesinden daha ileri bir seviyeye doğru ilerledikçe ''açık duruş'' veya ''kapalı duruş'' gibi diğer duruşlar da kullanılabilir ancak çoğu kişi ''nötr duruş'' ile devam etmeyi tercih eder. Her okçunun özel bir tercihi vardır, ancak çoğunlukla bu tercih, atış hattından en uzaktaki bacağın diğer ayaktan yarım ila tam bir ayak uzunluğunda, yerde olduğunu gösterir. Doldurmak için yay yere doğru çevrilir, saat yönünde hafifçe dik konuma getirilir (sağ elini kullanan bir atıcı için) ve okun şaftı, ok dayanağına veya rafına yerleştirilir. Okun arka kısmı kirişe takozla (okun proksimal ucunda bulunan küçük bir kilitleme oluğu) tutturulur. Bu adıma ''oku yerleştirmek'' denir. Üç kanatlı tipik oklar, ok dayanağından geçerken okun açıklığını artırmak için tek bir kanat, ''horoz tüyü'', yaydan uzağa bakacak şekilde yönlendirilmelidir.

Antrenoryum'da okçuluk tekniklerini, eğitmenlerimizden doğru bir şekilde öğrenebilirsin. Tek yapman gereken üye olup talebini oluşturmak.