Sporun Çocukların Cesaret Özelliğine Etkisi

Yeni bir araştırmaya göre, çocuklar yetişkin olduklarında zorlukların üstesinden gelmelerine yardımcı olacak ''cesareti'' geliştirebilirler. Cesaret, insanların uzun vadeli hedeflerine ulaşmalarına yardımcı olan tutku ve azmin birleşimi olarak tanımlanır. Bu yeni araştırma, çocukken spor yapan yetişkinlerin, hiç spor yapmayan ya da sporu bıraktığını söyleyen yetişkinlere kıyasla cesaret ölçümünde daha yüksek puan aldığını ortaya koydu.

Araştırmanın başyazarı ve Ohio Eyalet Üniversitesi'nden yeni mezun olan Emily Nothnagle, sonuçların, çocukların sporda öğrendikleri derslerin, büyüdükten çok sonra bile hayatları üzerinde olumlu bir etkisi olabileceğini gösterdiğini söyledi. Nothnagle, ''Spora katılan çocuklar yeni beceriler öğrenirken mücadele etmenin nasıl bir şey olduğunu öğreniyor, zorlukların üstesinden geliyor ve tekrar denemek için başarısızlıktan geri dönüyorlar'' dedi.

''Spor yaparken geliştirdikleri cesaret, hayatlarının geri kalanında onlara yardımcı olabilir. ''Tabi ki çocukken spor yapmayan yetişkinler için her şey bitmiş değil. Çalışmanın eş yazarı Ohio State'te sosyoloji profesörü olan Chris Knoester, çalışmanın geçtiğimiz yıl spora katıldığını söyleyen yetişkinlerin katılmayanlara göre daha fazla cesaret gösterdiğini de ortaya koyduğunu söyledi. Çalışma geçtiğimiz günlerde Leisure Sciences dergisinde yayımlandı.

Anket verileri, Ohio State'in Spor ve Toplum Girişimi tarafından desteklenen Ulusal Spor ve Toplum Anketi'nden (NSASS) elde edildi. Anket, Ohio Eyaleti İnsan Kaynakları Araştırma Merkezi tarafından yürütülen Amerikan Nüfus Paneli aracılığıyla katılmaya gönüllü olan 3.993 yetişkin tarafından dolduruldu. Tüm 50 eyalette yaşayan katılımcılar, anketi 2018 sonbaharı ile 2019 ilkbaharı arasında çevrimiçi olarak yanıtladı. NSASS katılımcıları orantısız bir şekilde kadın, beyaz ve orta batılı olduğundan, araştırmacılar ABD nüfusunu daha doğru yansıtmak için anket sonuçlarını ağırlıklandırdı.

Cesaret, katılımcılardan kendilerini 1-5 arasında sekiz ifadeye göre derecelendirmeleri istenerek ölçülmüştür: ''Çalışkanım. Asla pes etmem'' ve ''Çok çalışkanım'' gibi sekiz ifadeyi değerlendirmeleri istenmiştir. İfadelerin hiçbiri doğrudan sporla ilgili değildi. İlk sonuçlar, gençliğinde spor yapanların %34'ünün cesaret ölçeğinde yüksek puan aldığını, buna karşılık spor yapmayanların sadece %23'ünün yüksek puan aldığını gösterdi. Hiç spor yapmayanların %25'i cesaret ölçeğinde düşük puan alırken, spor yapanların sadece %17'si düşük puan almıştır. Katılımcıların demografik özelliklerini hesaba katan daha sofistike istatistiksel analizler de bu bulguları desteklemiştir ancak sonuçlara göre, spora katılımdan fayda sağlamak için çocukların spora devam etmesi ve sürekli oynaması gerekiyor.

''Gençlik sporu yapan ancak sporu bırakan yetişkinler daha yüksek düzeyde cesaret göstermemiştir. Knoester, ''Büyürken sporun cesaret gelişimi için ne kadar önemli olduğuna dair bir temsil edici ölçüt dahil ettikten sonra aslında daha düşük cesaret seviyeleri gösterdiler'' dedi. Bahsi geçen ölçüt, katılımcıların atletik deneyimlerinin iş ahlaklarını nasıl etkilediğine dair algılarına dayanıyordu.

''Bırakmak, azmin çok önemli bir bileşeni olan sebat eksikliğini yansıtabilir. Aynı zamanda bir faaliyeti bırakmayı ve sebat etmemeyi bir dahaki sefere daha kolay hale getirebilir. ''Çocukken spor yapan yetişkinler genellikle bu deneyimin iş ahlaklarını geliştirmeye yardımcı olduğunu düşünmektedir. Ve bu algı, yetişkinlikteki cesaret puanlarıyla bağlantılıdır ancak bu bulgu dikkate alındıktan sonra bile, bulgular spora katılımın cesaret puanlarını artırdığını gösterdi.

Nothnagle, ''Spora katılım, insanların cesaret gelişimini fark ettiklerinden daha da fazla geliştirmiş gibi görünüyor'' dedi. Peki bazı insanlar gençken sporda başarılı olmalarına yardımcı olacak cesaretle doğmuş ve daha sonra bir yetişkin olarak bu özellikten yararlanmaya devam etmiş olabilir mi? Knoester, bu çalışmanın bu sorunun cevabını kesin olarak kanıtlayamayacağını, ancak sonuçların insanların yaşam boyunca cesaret kazanabileceğini veya kaybedebileceğini gösterdiğini söyledi.

Son bir yıl içinde düzenli olarak spora katıldıklarını söyleyen yetişkinler, yaşamlarının erken dönemlerinde spor yapıp yapmadıklarına ve atletik deneyimlerinin büyürken iş ahlaklarını ne ölçüde etkilediğini hissettiklerine bakılmaksızın, daha yüksek düzeyde cesaret sergilemiştir. Knoester, ''Yetişkinlikte spora katılımla ilgili bu ek bulgu, hayatınızın farklı noktalarında cesareti inşa edebileceğinizi ve belki de kaybedebileceğinizi gösteriyor'' dedi. ''Bu durağan bir nitelik değil.''

Çalışmaya katılanlara bir yetişkin olarak spora nasıl katıldıkları sorulmadı. Araştırmacılar, birçoğunun çocukken yaptıkları gibi organize sporlar yerine kişisel antrenman veya egzersizler yoluyla kendilerine meydan okumuş olabileceğini söyledi.

Nothnagle, sonuçların cesaretin bir dezavantajı olmadığı şeklinde yorumlanmaması gerektiğini belirtti. ''Cesareti bazı sınırlar olmadan kullanırsanız sorunlar olabilir. Örneğin, spor faaliyetlerinde azim göstermeye aşırı vurgu yapmak bazı insanların aşırı antrenman yapmasına ve kendilerini sakatlamasına neden olabilir'' dedi ancak genel olarak sonuçlar, sporun sağlık ve diğer faydalarının yanı sıra, cesaretin geliştirilmesinin bir başka olumlu etkisi olabileceğini düşündürmektedir.